Mnemotechniki to sposoby ułatwiające zapamiętywanie.

Na niniejszej stronie patronuje im Mnemosyne – grecka bogini pamięci.

Są one bardzo różnorodne. Chciałabym zachęcić do paru.

1. UŻYWANIE SKOJARZEŃ 

np. aby zapamiętać flagi, dzięki „ubraniu” osoby w danego kraju w kolory flagi;

np. aby zapamiętać wyrazy, które zaczynają się na „ch” możemy stworzyć historię o Chińczyku, który pewnego razu przyszedł chory do swojego chemicznego laboratorium …

2. BUDOWANIE WYRAŻEŃ Z UŻYCIEM PIERWSZYCH LITER 

np. „Edek gotuje herbatę dla Franka” aby zapamiętać dźwięki na pięciolinii

3. STOSOWANIE WIERSZYKÓW I PIOSENEK

np. wierszyk na  Zapamiętaj zawsze tu
Pisz otwarte zwykłe „u”
W słowach: skuwka i zasuwka
Gdyż wyjątkiem są te słówka:
W cząstkach:- unka, un i – unek
Opiekunka, zdun, pakunek
Pisz je także w cząstce –ulec
Więc budulec i hamulec
W ulu, dwu, gdzie u litera
Wyraz kończy lub otwiera
Wreszcie – niech nikt nie kreskuje
W czasowniku cząstki – uje.

albo

„na siedmiu pagórkach piętrzy (pięć, trzy) się Rzym” aby zapamiętać datę założenia Rzymu – 753 r p.n.e.

4. GŁÓWNY SYSTEM PAMIĘCIOWY

Jest to system fonetyczny, w którym cyfry zamieniane są na spółgłoski, a dokładniej na głoski (dźwięki) spółgłosek a następnie łączone w wyrazy przez dodanie samogłosek i innych nic nieznaczących spółgłosek.

Przy dłuższych liczbach wyrazy łączone są skojarzeniami.

Można go stosować do zapamiętania najrozmaitszych danych:

np. numerów telefonów, adresów, PIN-ów, dat historycznych, tablic rejestracyjnych, danych przyrodniczych, itd.

Jakie głoski liczą się w systemie?

Istnieją różne wersje. Każdy musi wybrać jedną.

Ja przyjęłam wersję tworzoną i popularyzowaną przez wiele osób.

Byli to m.in.:

Pierre Herigone (1580-1643),

Stanisław Mink von Wennsshein (1620-1699),

Richard Grey (1696 –1771),

Aime Paris (1798–1866),  Francis Fauvel Gouraud (1808-1847),

Harry Lorayne (urodzony w 1926),

Marek Szurawski (urodzony w 1948 roku).

W tej wersji cyfrom odpowiadają następujące głoski:

0 – s,z 

1 – t,d

2 – n

3 – m

4 – r

5 – l

6 – j

7 – k,g

8 – f,w

9 – p,b

Nie liczą się:

niewymienione powyżej, czyli wszystkie samogłoski: a, ą, e, ę, i, o, u, ó, y

oraz spółgłoski: c, h (ch), ł, ż (rz), ć, ź, ś, ń, sz, cz, dź

Skąd wybór liter (głosek), które odpowiadają cyfrom?

Nie wszystkie uzasadnienia wyboru są oczywiste, ale można je traktować jako pomoc na początkowym etapie nauki.

0 – „z” bo ZZZZero, a „s” do jego bezdźwięczny odpowiednik. (Wyrazy, które kończą się na „z”, często wymawiamy z „s” na końcu zamiast „z”, np. „zaraz”.)

1 – „t” bo jedna kreska przypomina jedynkę, szczególnie w angielskiej pisowni, „d” to dźwięczny odpowiednik „t”.

2 – „n” bo ma dwie kreski. Kiedy napiszemy rzymską dwójkę „II” wystarczy ją połączyć daszkiem i powstanie „n”.

3 – „m” bo ma trzy kreski. Rzymska trójka „III” z daszkami to „m”.

4 – „r” bo jest to bardzo wyraźna litera w wyrazie „czteRy”.

5 – „l” bo rzymskie 50 to „L”. Nasze pięć palców  możemy też łatwo ułożyć w literę „L”.

6 – „j” bo pisane „j” jest bliskie lustrzanemu odbiciu cyfry 6.

7 – „k” bo litera „K” składa się z dwóch siódemek K.

8 – „f” bo pisane „f” przypomina nieco ósemkę – f, „w” to dźwięczny odpowiednik „f”.

 

9 – „p” bo litera „p” jest bliska lustrzanemu odbiciu cyfry 9, „b” jest dźwięcznym odpowiednikiem „p”.

 

 

5. RZYMSKI POKÓJ